#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ปรากฏการณ์เป็นของว่าง#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๓๒, หน้า ๘๑; จะขอแบ่งออกเป็น ๓ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ปรากฏการณ์ทุกอย่างตามที่ปรากฏแก่เธออยู่นี้ เป็นสิ่งสร้างสรรค์ขึ้นของความคิด"" คำว่า ปรากฏการณ์ หมายถึง สิ่งที่สำแดงออกมาให้เห็น เช่น คน สัตว์ ต้นไม้ หรือสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ
ในภาษาธรรม ท่านชี้ให้เห็นว่า สิ่งเหล่านี้ถูกสร้างสรรค์ขึ้นจากความคิด หมายความว่า ปรากฏการณ์มีขึ้น ก็คือ มีขึ้นที่จิต เพราะเข้าไปยึดมั่นถือมั่นต่อปรากฏการณ์ภายนอกนั่นเอง; ยึดถือสิ่งใด สิ่งนั้นก็มีขึ้นมา แต่ถ้าไม่ยึดถือ ก็มีค่าเท่ากับปรากฏการณ์เหล่านั้นไม่มี; ส่วนในภาษาคน ปรากฏการณ์ทุกอย่างมีอยู่ตลอดเวลา เป็นสิ่งที่แสดงอยู่ภายนอก.
##ประโยคที่ ๒ ""เพราะฉะนั้นอาตมาจึงต้องการแต่เพียงให้ทำจิตของเธอให้ว่าง เพื่อจะได้พบความจริงว่า ทุกสิ่งทั้งหมดนั้น เป็นของว่างจริง ๆ""
ท่านชี้ให้เห็นว่า ปรากฏการณ์ทุกอย่างในภาษาธรรมที่เกิดขึ้นมา ก็เพราะการสร้างสรรค์ของความคิดปรุงแต่ง ดังนั้นท่านจึงย้ำว่า เพียงแต่ทำจิตให้ว่าง หมายถึง ว่างจากความคิดปรุงแต่งนั่นเอง; เมื่อจิตว่างจากความคิดปรุงแต่งด้วยประการทั้งปวง, สิ่งที่เรียกว่า ปรากฏการณ์ต่าง ๆ ก็กลายเป็นของว่างไปด้วย "มีโดยสมมุติ แต่ไม่มีโดยปรมัตถ์".
##ประโยคที่ ๓ ""วัตถุหรืออารมณ์ต่าง ๆ ที่รู้สึกกันอยู่ทางอายตนะทั้งหลาย ก็ล้วนแต่เป็นอย่างเดียวกันกับปรากฏการณ์ทั้งหลายที่กล่าวแล้ว ไม่ว่ามันจะอยู่ในจำพวกไหน สักกี่หมื่นกี่แสนจำพวกก็ตาม""
ท่านกล่าวว่า พวกวัตถุหรืออารมณ์ต่าง ๆ ก็เป็นอย่างเดียวกันกับปรากฏการณ์; คำว่า อารมณ์ หมายถึง รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์; ท่านยืนยันว่า ไม่ว่ามันจะอยู่ในจำพวกไหน สักกี่หมื่นกี่แสนจำพวกก็ตาม ถ้าจิตใจว่างจากความคิดปรุงแต่ง, สิ่งต่าง ๆ ก็กลายเป็นของว่างเปล่าดังที่ได้กล่าวแล้ว. (๓ ก. ค.๖๒)