#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
#คำสั่งสอนยังมิใช่ธรรมแท้
ตามโรงเรียนต่าง ๆ, ครูบาอาจารย์มักจะสอนนักเรียนว่า พระธรรม คือ คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า, การเข้าใจอย่างนี้ก็ถูก, แต่ถูกเพียงนิดเดียว, เพราะว่า ในประเทศอินเดีย, เจ้าลัทธิหรือศาสดาต่าง ๆ เขาก็สอนธรรมะเหมือนกัน, จะมายกให้เป็นของพระพุทธเจ้าพระองค์เดียวได้อย่างไร, แต่แง่มุมหรือระดับสูงต่ำอาจจะแตกต่างออกไป.
ครั้งพุทธกาล ศาสดาที่มีชื่อเสียงเด่น ๆ ก็มีอยู่ ๖ ท่าน, เรียกว่า "ครูทั้งหก" ได้แก่ ปูรณกัสสปะ, มักขลิโคสาร, อชิตเกสกัมพล, ปกุธกัจจายนะ, สัญชัยเวลัฏฐบุตร, และนิคันฐนาฏฐบุตร; คำสอนของแต่ละศาสดา บางอย่างก็เข้ากันได้, บางอย่างก็เข้ากันไม่ได้, เช่น ศาสดามหาวีระสอนว่า นิพพานเป็นอัตตา, ส่วนพระพุทธเจ้าสอนว่า นิพพานเป็นอนัตตา เป็นต้น.
จะเห็นได้ว่า ทุกศาสดาก็สอนธรรมะ, แต่การบัญญัติคำสอนอาจจะแตกต่างกันไปบ้าง; แม้แต่เสียงธรรมที่พระภิกษุแสดงอยู่บนธรรมาสน์, ก็เรียกว่า พระธรรมในความหมายนี้เหมือนกัน; ผู้แสดงธรรมเอง ก็แสดงด้วยความเคารพ, ผู้ฟังธรรมก็ฟังด้วยความเคารพ, วัฒนธรรมการฟังธรรมของชาวพุทธ เราจะเห็นได้ว่า ผู้ฟังนั่งประนมมือในขณะที่ฟัง, แสดงถึงความเคารพนั่นเอง.
ฉะนั้น พระธรรมที่เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าหรือคำที่ออกมาจากพระโอฏฐ์ของพระองค์, ก็ยังมิใช่ธรรมแท้ในความหมายของพระรัตนตรัย, แต่เราก็ต้องให้ความเคารพเหมือนกันดังที่ได้กล่าวแล้ว; ธรรมะที่เป็นคำสั่งสอนหรือธรรมะที่เป็นเสียงเทศน์ ก็จะนำไปสู่การเข้าใจแจ่มแจ้งในธรรมแท้ได้. (๖ พ. ย.๖๑).