#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
จิตว่าง คือ พระธรรมแท้
สิ่งที่เรียกว่า ธรรมะมีความหมายกว้าง, ธรรมะ คือทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ยกเว้นอะไร, เพราะธรรมะ แปลว่า "สิ่ง" ก็ได้; แต่ธรรมะที่เป็นหัวใจจริง ๆ ซึ่งเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ก็คือ จิตว่าง หรือความสะอาด สว่าง สงบ, มีพุทธพจน์ที่แสดงให้เห็นว่า พระพุทธเจ้ากับพระธรรม เป็นสิ่งเดียวกัน; พระพุทธเจ้าที่เป็นองค์พระศาสดา ตรัสกับภิกษุรูปหนึ่งชื่อ วักกลิ, ซึ่งเป็นผู้ยึดติดอยู่กับพระพุทธเจ้าที่เป็นบุคคล.
ภิกษุวักกลิที่เข้ามาบวช, ความประสงค์ก็เพื่อติดตามดูพระพุทธเจ้าที่เป็นพระวรกายภายนอกอย่างใกล้ชิด, แต่ไม่สนใจในการปฏิบัติเพื่อให้เห็นแจ้งพระพุทธเจ้าที่แท้จริง, พระองค์จึงตรัสว่า "อย่าเลยวักกลิ! ประโยชน์อะไรด้วยการเห็นกายเน่านี้; วักกลิ! ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา, ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นเห็นธรรม; เพราะว่า เมื่อเห็นธรรมอยู่ ก็คือ เห็นเรา, เมื่อเห็นเราอยู่ ก็คือ เห็นธรรม" (ขันธวารวัคค์, สังยุตตนิกาย; ๑๗, ๑๔๖, ๒๑๖).
จะเห็นได้ว่า พระพุทธเจ้าที่แท้จริง ก็คือ จิตว่าง (สุญญตา) หรือความสะอาด สว่าง สงบ; ที่จริง คำว่า สะอาด สว่าง สงบ, เป็นลักษณะของจิตว่าง; จิตว่าง มีลักษณะสะอาดบริสุทธิ์ถึงที่สุด, จิตว่างมีลักษณะสว่างไสวไม่มืดมัวเพราะการปกคลุมของอวิชชา, จิตว่าง มีลักษณะสงบ อิสรภาพเสรีภาพ ไม่มีความคิดปรุงแต่งรบกวน.
มีคำสอนท่านฮวงโปอยู่บทหนึ่งว่า "ตามที่จริงแล้ว ไม่มีสักอย่างเดียวที่มีอยู่จริง, การสลัดสิ่งทุก ๆ สิ่งออกไปเสีย นั่นแหละคือ ตัวธรรม; ผู้ซึ่งเข้าใจความจริงข้อนี้ นั่นแหละคือ พุทธะ; แต่การสลัดสิ่งที่เป็นมายาทุกสิ่งออกไปเสียนั้น, ต้องไม่เหลือธรรมะอะไร ๆ ไว้ให้ยึดถือกันอีกจริง ๆ"" จากข้อความดังกล่าว แสดงให้เห็นว่า "ธรรมะแท้ ก็คือ จิตว่าง นั่นเอง. (๘ พ. ย.๖๑)!!!