#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##มหายานอย่างเซน#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๑๘, หน้า ๗๖; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""เนื้อแท้ของมหายานนั้น คือความว่างสิ้นเชิงจากของที่ตรงกันข้ามเป็นคู่ ๆ"" มหายานในความหมายนี้ หมายถึง มหายานตามแบบของนิกายเซน มิใช่มหายานแบบสุขาวดี, คำว่า มหายาน แปลว่า ยานอันใหญ่หลวง;
ท่านกล่าวว่า เนื้อแท้ของมหายานนั้น คือความว่างสิ้นเชิงจากสิ่งตรงกันข้ามเป็นคู่ ๆ; สิ่งที่เป็นคู่ ๆ เช่น บาป- บุญ, ทุกข์- สุข, ชั่ว- ดี, แพ้- ชนะ, มืด- สว่าง, หย่อน- ตึง, วุ่นวาย- สงบ, กิเลส- โพธิ เป็นต้น
ดังนั้นที่ว่า ความว่างสิ้นเชิง หมายถึง ว่างจากความยึดติดอยู่กับสิ่งที่เป็นคู่ ๆ ทุกชนิด; มหายานตามแบบสุขาวดี คือช่วยผู้คนไปสู่ฝั่งโน้นได้เป็นอันมาก (เน้นตัวคน) แต่มหายานอย่างเซน หมายถึง สภาวะแห่งความว่างชนิดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ว่างอย่างไร้ขอบเขตจำกัด (เน้นสภาวะจิต).
##ประโยคที่ ๒ ""ท่านโพธิธรรมได้มีความเชื่ออย่างแน่นแคว้นในการเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเนื้อหาอันแท้จริงของสากลจักรวาลในชีวิตทันตาเห็นนี้!""
ข้อความที่ว่า "การเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเนื้อหาอันแท้จริงของสากลจักรวาล" หมายความว่า สภาวะของจิตหนึ่งหรือความว่าง (สุญญตา) นั้น ไม่ได้แบ่งแยกว่า มีภายนอก มีภายใน, คำว่า "นอก- ใน" เป็นเพียงความคิดปรุงแต่งเท่านั้น.
ถาม..ทำไมจึงมีความคิดว่า มีนอก- มีใน?, ตอบ..เพราะมีความคิดอีกอย่างหนึ่งว่า มีตัว (อัตตา) เมื่อมีความคิดว่า "เป็นตัว" จึงมี "นอกตัว- ในตัว" ขึ้นมา, แต่ถ้า "ไม่มีตัว" (อนัตตา) นอกตัวในตัว ก็ย่อมไม่มี (สุญญตา) นั่นแหละเรียกว่า เนื้อหาอันแท้จริงของสากลจักรวาล กล่าวคือ จิตหนึ่งนั่นเอง. (๒๙ ม. ค.๖๒)