#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##จิตกับเนื้อหาคือสิ่งเดียวกัน#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๑๙, หน้า ๗๗; จะขอแบ่งออกเป็น ๓ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""จิตกับเนื้อหาอันนี้ ไม่มีความแตกต่างกันเลยแม้แต่นิดเดียว คือว่า "เนื้อหา" นั่นแหละคือ จิต, สิ่งทั้งสองนี้ไม่สามารถแยกกันได้เลย"" ท่านฮวงโปได้ชี้ให้เห็นว่า จิตกับเนื้อหา คือสภาวะอันเดียวกัน มีพุทธภาษิตที่สามารถนำมาเทียบเคียงกันได้ ก็คือ...
"ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา, ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นเห็นธรรม" พุทธภาษิตนี้แสดงให้เห็นว่า พระพุทธเจ้ากับพระธรรมเป็นสิ่งเดียวกัน; จิตกับเนื้อหา ถ้าจะพูดว่า "ผู้ใดเห็นจิต ผู้นั้นเห็นเนื้อหา, ผู้ใดเห็นเนื้อหา ผู้นั้นเห็นจิต" อย่างนี้ก็ได้, ดังนั้นจิตกับเนื้อหา ก็คือธรรมชาติอันเดียวกัน.
##ประโยคที่ ๒ ""เพราะเหตุที่ท่านอาจารย์ได้เปิดเผยข้อความนี้เอง ท่านจึงได้รับสมญาตำแหน่งสังฆปริณายกแห่งนิกายของเรา"" พุทธศาสนานิกายเซน ผู้ที่จะรับตำแหน่งเป็นพระสังฆปริณายกได้นั้น ต้องเห็นแจ้งต่อจิตที่เป็นเนื้อหาอันนี้
หรือที่เรียกว่า จิตเดิมแท้นั่นเอง, ถูกถ่ายทอดกันมาจากพระสังฆปริณายกองค์หนึ่งสู่พระสังฆปริณายกอีกองค์หนึ่ง; ถามว่า..ใครเป็นผู้รับรอง ตอบว่า..พระสังฆปริณายกองค์ที่ถ่ายทอดนั่นเอง ยกตัวอย่าง พระสังฆปริณายกองค์ที่ห้า ถ่ายทอดสู่ท่านเว่ยหล่าง เป็นต้น.
##ประโยคที่ ๓ ""และเพราะเหตุนั้น จึงมีคำจารึกไว้ว่า "ขณะที่มีการเห็นแจ้งต่อความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของจิตและเนื้อหาอันนั้น ซึ่งก่อให้เกิดมีหลักสัจธรรมขึ้นมานั่นแหละ เป็นขณะที่อาจกล่าวได้อย่างแท้จริงว่า ขณะแห่งการเลิกล้างการพร่ำพูดการบรรยายกันเสียที""
สัจธรรมแท้ คือจิตที่เป็นเนื้อหา เป็นสภาวะที่อยู่เหนือคำพูด อยู่เหนือกิริยาท่าทาง เป็นธรรมชาติที่ต้องหุบปากเงียบ..! ธรรมะที่พูดกันนั้น ออกมาจากความคิด, ท่านจึงกล่าวว่า ขณะแห่งการเลิกล้างการพร่ำพูดการบรรยายกันเสียที. (๒ ก. พ.๖๒)