#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
#ทั้งพุทธะและสัตว์โลกล้วนมายา#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๒๐, หน้า ๗๘; ขอแบ่งออกเป็น ๓ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ถาม..พระพุทธเจ้าทรงช่วยสัตว์โลกทั้งหลาย ให้หลุดพ้นจากสังสารวัฏได้อย่างแท้จริงหรือ?"" ผู้ถามยังมองเห็นว่า ทั้งพระพุทธเจ้าและสัตว์โลกทั้งปวงเป็นตัวตน เป็นเราเป็นเขา ยังยึดติดอยู่กับคำบัญญัติ
ยังหลงเพลินอยู่กับสิ่งที่เป็นคู่ ๆ เช่น ความดี- ความชั่ว, ความรัก- ความชัง, ความสว่าง- ความมืด, ความลึก- ความตื้น, ความรวย- ความจน เป็นต้น, โดยเฉพาะคำว่า พระพุทธเจ้าและสัตว์โลก; จากคำถามดังกล่าว ท่านฮวงโปจึงตอบไปว่า....
##ประโยคที่ ๒ ""ตอบ..ตามสภาพที่เป็นจริงนั้น หามีสัตว์โลกทั้งหลาย ที่ต้องรับการปลดปล่อยโดยพระตถาคตไม่เลย ถ้าเมื่อตนเองก็มิได้มีสภาพที่เป็นตัวตนอันแท้จริงอย่างใดแล้ว
คิดดูเถิด สิ่งอื่นนอกไปจากตน จะเป็นสิ่งที่มีสภาพแห่งความเป็นตัวตนน้อยลงไปอีกสักเท่าไรเล่า"" ท่านกล่าวในทำนองว่า เมื่อตนเองก็มิได้มีสภาพที่เป็นตัวตนอันแท้จริงอย่างใดแล้ว สิ่งอื่นก็ยิ่งจะมีสภาพแห่งความมีตัวตนน้อยลงไปอีก.
##ประโยคที่ ๓ ""ดังนั้นจึงไม่มีทั้งพุทธะ ไม่มีทั้งสัตว์โลกทั้งหลาย ที่ตั้งอยู่โดยสภาพที่เป็นตัวตนอันแท้จริงเลย"" ท่านฮวงโปได้ชี้ให้เห็นถึงโทษของการยึดติดอยู่กับสิ่งที่เป็นคู่ (คติทวินิยม),
โดยเฉพาะคู่ที่เป็นคำถาม คือ "พระพุทธเจ้ากับสัตว์โลก" สัจธรรมแท้ กล่าวคือ ความว่าง (สุญญตา) เป็นสภาวะที่ปราศจากความคิดว่า มีพุทธะ และว่างจากความคิดว่า มีสัตว์โลก. (๘ ก. พ.๖๒)