#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##พุทธะและสัตว์โลกล้วนมายา#!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๒๒, หน้า ๗๙; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""พระพุทธเจ้าก็ดี สัตว์โลกทั้งหลายก็ดี ทั้งสองอย่างนี้ เป็นเพียงความคิดปรุงขึ้นมาอย่างผิด ๆ ในจิตของเธอเองนานาชนิดเท่านั้น""
ที่ท่านฮวงโปกล่าวถึงพระพุทธเจ้าและสัตว์โลก ท่านต้องการจะชี้ให้เห็นถึงคติทวินิยม คือ การยึดติดอยู่กับสิ่งที่เป็นคู่ ซึ่งได้ยกตัวอย่างไปหลายครั้งแล้วที่ว่า บุญ- บาป, ดี- ชั่ว, สุข- ทุกข์, รัก- ชัง เป็นต้น; แต่ในประโยคนี้ ท่านระบุไปที่พระพุทธเจ้ากับสัตว์โลกทั้งหลาย หมายความว่า...
เกิดความคิดปรุงแต่งในลักษณะของการแบ่งแยกว่า มีพระพุทธเจ้าและมีสัตว์โลกทั้งหลาย, มีความยินดีต่อพระพุทธเจ้า มีความยินร้ายต่อสัตว์โลก, แม้ว่าเป็นความยินดี ยินร้ายเพียงน้อยนิด; ท่านจึงกล่าวว่า "ทั้งสองอย่างนี้ เป็นเพียงความคิดปรุงขึ้นมาอย่างผิด ๆ ในจิตของเธอเอง ฯลฯ".
##ประโยคที่ ๒ ""เป็นเพราะพวกเธอไม่ได้รู้จักจิตจริงแท้ พวกเธอจึงได้ลวงตัวเอง ด้วยความคิดปรุงแต่งในทางความมีตัวมีตนทำนองนั้น""
ท่านได้ชี้ให้เห็นว่า เพราะความที่ไม่รู้จัก "จิตจริงแท้" หรือที่ท่านเว่ยหล่างใช้คำว่า "จิตเดิมแท้" นั่นเอง จึงถูกหลอกลวงด้วยความคิดปรุงแต่งในทางที่มีตัวมีตน, แต่ถ้าประจักษ์แจ้งอยู่กับจิตจริงแท้ หรือจะเรียกว่า ความว่าง (สุญญตา) ก็ได้
มองเห็นโทษของความคิดปรุงแต่งในทุกระดับ เช่น ที่ท่านฮวงโปยกขึ้นมาเป็นตัวอย่าง คือ ความยึดติดอยู่ในความคิดว่า มีพระพุทธเจ้าและมีสัตว์โลกทั้งหลาย เมื่อสลัดสิ่งที่เป็นคู่ได้โดยเด็ดขาด, จิตใจก็ย่อมเป็นอิสระ (Free) ด้วยประการทั้งปวง. (๒๕ ก. พ.๖๒)