#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ธรรมะแท้ คืออสังขตะ#!!!
##คำสอนของท่านเว่ยหล่าง, อยู่ในหมวดที่ ๗, ว่าด้วยคำสอนอันเหมาะแก่อุปนิสัยฯ, หน้า ๑๐๘; จะนำมาเขียนสัก ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ครั้งหนึ่งมีภิกษุองค์หนึ่ง ถามพระสังฆปริณายก (องค์ที่หก) ว่า บุคคลประเภทไหนที่สามารถรับเอาใจความสำคัญของคำสอนแห่งว่องมุ่ย คือพระสังฆปริณายกองค์ที่ห้าได้; พระสังฆปริณายกได้ตอบว่า "ผู้ที่สามารถเข้าใจธรรมะของพระพุทธเจ้า นั่นแหละคือ ผู้ที่จะสามารถรับเอาได้""
ธรรมะของพระพุทธเจ้า หมายถึง พระนิพพาน หรือความว่าง (สุญญตา) ซึ่งเป็นอสังขตธรรม คือสภาวะที่ปราศจากความปรุงแต่งด้วยประการทั้งปวง หรือจะเรียกว่า จิตเดิมแท้ก็ได้, โดยธรรมชาติ คือภาวะอันเดียวกัน; ท่านเว่ยหล่างต้องการจะชี้ให้เห็นว่า ธรรมะของพระพุทธเจ้ากับธรรมะที่พระสังฆปริณายกองค์ที่ห้าเห็นแจ้ง ก็คือ สิ่งเดียวกัน.
##ประโยคที่ ๒ ""ภิกษุองค์นั้นถามอีกว่า "ก็ใต้เท้าเล่า ได้รับแล้วหรือเปล่า ?" ท่านได้ตอบว่า "ฉันไม่รู้ (สึกว่ามี) ธรรมะของพระพุทธเจ้าเลย"" ที่ท่านเว่ยหล่างตอบไปว่า ฉันไม่รู้สึกว่ามีธรรมะของพระพุทธเจ้าเลยนั้น หมายถึง ไม่มีความยึดมั่นถือมั่น (อุปาทาน) ในธรรมะของพระพุทธเจ้าที่เป็นปริยัติ;
ไม่มีธรรมะที่เป็นความจำ ไม่มีธรรมะที่เป็นความคิด เช่น จำคิดในเรื่องของอริยสัจสี่ คือทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค, จำคิดในเรื่องของปฏิจจสมุปบาท ได้แก่ อวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ทุกข์ เป็นต้น; ธรรมะที่เป็นความจำ ความคิด เป็นลักษณะของสังขตธรรม ส่วนธรรมะแท้ กล่าวคือ พระนิพพาน เป็นอสังขตธรรม. (๔ พ. ค.๖๒)