#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
#เหนือปรากฏการณ์
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๒๘, หน้า ๘๐; ขอแบ่งออกเป็น ๓ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""มันเป็นได้เฉพาะต่อเมื่อพวกเธอได้สลัดความรู้สึกสำคัญมั่นหมายต่าง ๆ เสียทั้งหมด จนไม่มีอะไรเหลืออยู่ในสภาพที่เป็นตัวตนให้ยึดถืออีกต่อไป"" ความสำคัญมั่นหมาย จะเรียกว่า สัญญาวิปลาสก็ได้
คือ สำคัญมั่นหมายที่คลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริง เช่น เห็นสิ่งที่ไม่เที่ยงว่า เป็นของเที่ยง, เห็นสิ่งที่เป็นทุกข์ว่า เป็นสุข, เห็นสิ่งที่ไม่ใช่ตน (อนัตตา) ว่า เป็นตน (อัตตา); ท่านจึงแนะนำให้สลัดความสำคัญมั่นหมายต่าง ๆ ออกไปให้หมด จนไม่มีอะไรเหนือ.
##ประโยคที่ ๒ ""และเฉพาะต่อเมื่อปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่แวดล้อมเธอ ไม่สามารถสกัดกั้นปิดบังเธอได้อีกเลย"" สิ่งที่เรียกว่า ปรากฏการณ์ต่าง ๆ หมายถึง รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์,
หรือจะพูดในแง่ของโลกธรรมแปดก็ได้ คือ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข (สุขเวทนา) และเสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ (ทุกขเวทนา); ผู้ที่เห็นแจ้งอยู่กับจิตหนึ่ง โดยเฉพาะระดับอรหันต์, ปรากฏการณ์ต่าง ๆ เหล่านี้ ไม่สามารถกระทบกระทั่งได้.
##ประโยคที่ ๓ ""และเฉพาะต่อเมื่อพวกเธอได้พรากตัวเองออกมาเสียจากความคิดอย่างคติทวินิยมได้ตลอดแนว, ไม่เหลือให้รู้สึกว่า มีคนที่ "ยังโง่" และคนที่ "ตรัสรู้แล้ว" อีกต่อไปจริง ๆ เท่านั้น ที่พวกเธอจะนำตนขึ้นสู่สมญานามว่า พุทธะผู้อยู่เหนือโลกได้ในที่สุด""
ในประโยคนี้ ท่านไม่ให้ยึดติดกับสิ่งคู่ ที่เรียกว่า คติทวินิยม ท่านยกตัวอย่างถึงความรู้สึกว่า คนที่ยังโง่ และคนที่ตรัสรู้แล้ว; สภาวะของจิตหนึ่งนั้น ว่างจากความรู้สึกว่า คนที่ยังโง่และคนที่ตรัสรู้แล้ว. (๑๗ พ. ค.๖๒)