#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
#ของคู่คือสิ่งไร้แก่นสาร
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๒๙, หน้า ๘๐; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ด้วยเหตุดังกล่าวนี้ จึงมีคำจารึกไว้ว่า การเชื่ออย่างหมอบราบคาบแก้วของพวกเธอนั้น เป็นสิ่งที่ไร้ผล"" ข้อความในตอนนี้เนื่องมาจากตอนที่แล้ว จะขอยกประโยคสุดท้ายมาดังนี้ "และเฉพาะต่อเมื่อพวกเธอได้พรากตัวเองออกมาเสียจากความคิดอย่างคติทวินิยมได้ตลอดแนว,
ไม่มีเหลือให้รู้สึกว่า มีคนที่ "ยังโง่" และคนที่ "ตรัสรู้แล้ว" อีกต่อไปจริง ๆ เท่านั้น ที่พวกเธอจะนำตนขึ้นสู่สมญานามว่า พุทธะผู้อยู่เหนือโลกได้ในที่สุด" คำที่ว่า "การเชื่ออย่างหมอบราบคาบแก้วของพวกเธอนั้นเป็นสิ่งที่ไร้ผล" หมายถึง การยึดติดอยู่ในสิ่งที่เป็นคู่ เช่น ความรู้สึกว่า มีคนโง่ มีคนที่ตรัสรู้แล้ว ฯลฯ.
##ประโยคที่ ๒ ""อย่าปลงความเชื่อลงไปในพิธีรีตองต่าง ๆ ทำนองนั้น; รีบหนีไปเสียโดยเร็วจากความเห็นผิดเชื่อผิดทำนองนั้น"" ท่านชี้ให้เห็นว่า การติดเพลินให้ความสำคัญอยู่กับสิ่งที่เป็นคู่ ๆ ที่เรียกว่า คติทวินิยม เป็นความเชื่อลงไปในพิธีรีตอง คือ เป็นสิ่งที่ไร้สาระ ไม่มีแก่นสารอะไรเลย;
ท่านจึงแนะนำให้รีบหนีไปเสียโดยเร็ว เช่น จากความรู้สึกที่ว่า มีคนที่ยังโง่ มีคนที่ตรัสรู้แล้ว เป็นต้น, หรือแม้แต่สิ่งที่เป็นคู่อย่างอื่น ๆ ก็เหมือนกัน เช่น ชั่วกับดี, ทุกข์กับสุข, มืดกับสว่าง, ไม่บริสุทธิ์กับบริสุทธิ์ ฯลฯ; จิตหนึ่ง คือสภาวะที่ปราศจากของคู่ทุกชนิด. (๒๖ พ. ค.๖๒)