#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ธรรมแท้ไม่แบ่งแยก#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๓๐, หน้า ๘๑; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""เนื่องจากจิตเป็นสิ่งที่ไม่อาจถูกแบ่งแยกให้เป็นนั่นเป็นนี่ได้เลย"" คำว่า จิตในที่นี้ หมายถึง จิตหนึ่งหรือจิตว่าง (สุญญตา); สัจธรรม กล่าวคือ จิตหนึ่ง ไม่มีการแบ่งแยกเป็นฝักฝ่าย ดังคำกล่าวของผู้รู้แจ้งที่ว่า....
"อย่าได้อยู่ทั้งในความยุ่งเหยิงของสิ่งภายนอก และในความรู้สึกภายในแห่งความว่าง แต่จงสงบอยู่ในความเป็นหนึ่งของสรรพสิ่ง แล้วความเห็นที่ผิดทั้งหลายก็จะหมดไปโดยตัวของมันเอง" ประโยคที่สำคัญซึ่งแสดงให้เห็นว่า สัจธรรมมิได้มีการแบ่งแยก ก็คือ "แต่จงสงบอยู่ในความเป็นหนึ่งของสรรพสิ่ง" มีจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ เป็นเกลอกับสรรพสิ่ง, ปราศจากความคิดว่าเป็นตัวตน (อนัตตา).
##ประโยคที่ ๒ ""เพราะฉะนั้นปรากฏการณ์ทั้งหลายที่ปรากฏแก่เธอ ก็ต้องไม่ถูกแบ่งแยกเป็นชนิดนั้นชนิดนี้ ตามคติทวินิยมโดยเท่าเทียมกัน"" ปุถุชนที่เกิดความคิดแบ่งแยกว่า มีภายนอก มีภายใน ตามแบบคติทวินิยมนั้น ก็เพราะมีความเห็นผิด (มิจฉาทิฏฐิ) อย่างหนึ่งว่า "มีตัว" (อัตตา) นั่นเอง
เมื่อมี "ตัว" ก็ต้องมีนอกตัว ในตัวขึ้นมา; สิ่งที่เรียกว่า นอกตัว ในตัว เป็นเพียงมายาของความคิดปรุงแต่งเท่านั้น ดังนั้นสิ่งที่สำคัญ ก็คือ ละความเป็นตัวออกไปให้ได้, ครั้นไม่มีตัว (อนัตตา), ความคิดว่า นอกตัว ในตัว ก็จะไม่มี นั่นแหละคือ ความหมายของคำว่า สุญญตา ความว่าง ซึ่งเป็นสภาวะที่ไม่มีการแบ่งแยกใด ๆ ทั้งสิ้น. (๗ มิ. ย.๖๒)