#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ธรรมะจำ มิใช่สัจจะ#!!!
##คำสอนท่านเว่ยหล่าง, อยู่ในหมวดที่ ๘, หน้า ๑๑๕; จะนำมาเขียนสัก ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""พระสังฆปริณายก (องค์ที่หก) กล่าวว่า ฉันรู้ว่าอาจารย์ของท่าน สอนลูกศิษย์ทางศีล สมาธิ และปรัชญา, ลองบอกทีซิว่า เขาอธิบายความหมายของคำเหล่านี้ไว้ว่าอย่างไร""
ข้อความดังกล่าว ท่านเว่ยหล่างได้ถามชิชิงผู้เป็นศิษย์ของท่านชินเชาว่า ท่านชินเชาได้อธิบายความหมายของศีล สมาธิ และปรัชญาว่าอย่างไรบ้าง?; ที่ได้เขียนไปบ้างแล้วว่า ท่านชินเชาเป็นผู้แตกฉานในด้านปริยัติ จำหลักธรรมต่าง ๆ ได้กว้างขวาง แต่ยังไม่เห็นแจ้งจิตเดิมแท้ จิตใจยังอยู่ในระดับโลกิยะหรือปุถุชน
ท่านชินเชามีความเห็นว่า รูปนามเป็นอัตตาตัวตน ดังโศลกที่ท่านแต่งขึ้นเองว่า "กายของเรา คือต้นโพธิ์, ใจของเรา คือกระจกเงาอันใส, เราเช็ดมันโดยระมัดระวังทุก ๆ ชั่วโมง, และไม่ยอมให้ฝุ่นละอองจับ" ฉะนั้นการอธิบายเรื่องศีล สมาธิ ปรัชญา (ปัญญา) ก็ยังเป็นตัวตนอยู่นั่นเอง.
##ประโยคที่ ๒ ""ชิชิงตอบว่า ตามคำสอนของท่านอาจารย์นั้น การละเว้นจากการกระทำความชั่วทั้งปวง เรียกว่า ศีล, การปฏิบัติแต่ความดี เรียกว่า ปรัชญา, และการชำระจิตของตนให้บริสุทธิ์ เรียกว่า สมาธิ, ท่านอาจารย์สอนพวกข้าพเจ้าในแนวนี้แหละครับ, ขอท่านได้โปรดให้ข้าพเจ้าได้ทราบหลักการของท่านบ้าง""
ชิชิงได้ตอบคำถามท่านเว่ยหล่างเกี่ยวกับการอธิบายความหมายในเรื่องศีล สมาธิ ปรัชญาที่ท่านชินเชาสอนศิษย์ ซึ่งได้อธิบายสงเคราะห์เข้ากับโอวาทปาฏิโมกข์ คือละชั่ว ทำดี และทำจิตใจให้บริสุทธิ์.
ท่านอธิบายว่า การละเว้นจากการกระทำบาปทั้งปวง เรียกว่า ศีล, การปฏิบัติแต่ความดี เรียกว่า ปรัชญา, การชำระจิตของตนให้บริสุทธิ์ เรียกว่า สมาธิ; ท่านชินเชายังยึดติดอยู่กับปริยัติมากเกินไป จึงไม่เห็นแจ้งจิตเดิมแท้. (๑๕ มิ. ย.๖๒)