#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ความว่างอันใหญ่หลวง#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๓๓, หน้า ๘๑; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ความว่างอันใหญ่หลวงที่ครอบงำสิ่งทั้งปวง อยู่ทุกทิศทุกทางนั้น เป็นเนื้อแท้อันเดียวกันกับจิตนั้น"" ที่ได้เขียนไปบ้างแล้วว่า ผู้ที่ยังเป็นปุถุชน เขามีความเข้าใจว่า จิตอยู่ภายใน ส่วนสรรพสิ่งต่าง ๆ อยู่ภายนอก;
ถาม..ทำไมเขาจึงมีความคิดว่า มีภายใน มีภายนอก, ตอบ..เพราะเขามีความคิดอีกอย่างหนึ่งว่า "เป็นตัว" (อัตตา) แต่สำหรับอริยชน ไม่มีความคิดว่า เป็นตัว (อนัตตา) เมื่อว่างจากความคิดว่า "เป็นตัว" จึงไม่มีความคิดว่า ในตัว นอกตัว; ดังนั้นท่านจึงกล่าวว่า "ความว่างอันใหญ่หลวงที่ครอบงำสิ่งทั้งปวงอยู่ทุกทิศทุกทาง เป็นเนื้อแท้อันเดียวกันกับจิตนั้น" สรรพสิ่งทั้งหลาย มิได้แบ่งแยกออกไปจากจิตหนึ่ง.
##ประโยคที่ ๒ ""และเนื่องจากจิตนั้น เป็นสิ่งที่ไม่อาจถูกแบ่งแยกออกเป็นส่วน ๆ ได้ ตามธรรมชาติในตัวมันเอง, ดังนั้นสิ่งต่าง ๆ ทุกสิ่ง จึงต้องเป็นเช่นนั้นด้วย"" สิ่งที่เรียกว่า "จิต" ซึ่งไม่อาจแบ่งแยกเป็นส่วน ๆ ได้นั้น หมายถึง จิตหนึ่ง ดังที่ได้กล่าวแล้วนั่นเอง;
สภาวะแห่งจิตหนึ่ง เป็นธรรมชาติที่ว่าง (สุญญตา) ชนิดที่ไร้ขอบเขตจำกัด; ระบบสุริยะ ซึ่งมีดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง อันมีดาวเคราะห์เก้าดวงโคจรอยู่รอบ ๆ, ดาวพลูโตโคจรอยู่ริมนอกสุด ก็ยังมีขอบเขตจำกัด; จิตหนึ่ง ว่างอย่างที่ไม่มีที่สิ้นสุด (อนันตะ). (๙ ก. ค.๖๒)