#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ความสำคัญมั่นหมาย#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๓๔, หน้า ๘๒; จะขอแบ่งออกเป็น ๓ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ความมีความเป็นนานาชนิด ที่ปรากฏแก่พวกเธอว่า มันต่าง ๆ กันนั้น มันเป็นเพราะความสำคัญมั่นหมายของเธอเองต่างหาก"" ความมีความเป็น หมายถึง ความรู้สึกว่า กูมี กูเป็น ที่เกิดขึ้นมาในจิตใจ; กูมีนั่น กูมีนี่ กูมีโน่น, กูเป็นนั่น กูเป็นนี่ กูเป็นโน้น, กูเป็นอย่างนั้น กูเป็นอย่างนี้.
ท่านชี้ให้เห็นว่า ความรู้สึกดังกล่าว ซึ่งหลากหลายนานาชนิด ที่เกิดขึ้นมาครอบงำจิตใจอยู่บ่อย ๆ นั้น เป็นเพราะความสำคัญมั่นหมายของเราเอง, ที่จริงเป็นเพียงเงามายา คือ เป็นของหลอก โดยธรรมชาติมิได้มีอยู่จริง พระพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นอนัตตา หมายถึง ไร้ตัวตน.
##ประโยคที่ ๒ ""ที่ต่างกันอยู่ในตัวมัน แล้วไปทำให้รู้สึกต่อของข้างนอกว่าต่างกันนานาชนิด"" ท่านชี้ให้เห็นว่า เพราะเกิดความรู้สึกสำคัญมั่นหมายขึ้นที่จิตใจในลักษณะต่าง ๆ จึงเป็นสาเหตุไปแบ่งแยกสิ่งภายนอกให้เป็นอย่างนั้นบ้าง เป็นอย่างนี้บ้าง นานาชนิดขึ้นมา.
จะเห็นได้ว่า จุดตั้งต้นเกิดขึ้นที่จิตใจ จากนั้นก็ไปสำคัญมั่นหมายต่อสิ่งภายนอก ถ้าจะเทียบเคียง ก็พอจะเข้ากันได้กับคำว่า "ความเป็นตัวกับความเห็นแก่ตัว" เพราะมีตัว จึงเกิดความเห็นแก่ตัว, แต่ถ้าไม่มีความคิดว่า เป็นตัว, ความเห็นแก่ตัวก็ย่อมไม่มี.
##ประโยคที่ ๓ ""ทำนองเดียวกันแท้กับสีสันต่าง ๆ ของอาหารทิพย์ของพวกเทวดา ที่เขากล่าวกันว่า มีต่าง ๆ กันตามควรแก่บุญกุศลของพวกเทวดาองค์หนึ่ง ๆ ซึ่งเสวยมัน"" ท่านได้กล่าวถึงตัวอย่างหรือปุคลาธิษฐานที่มีบางคนเชื่อกันว่า....
พวกเหล่าเทวดาบนสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า ซึ่งมีความสะดวกสบายทุกอย่าง อาหารเครื่องใช้ทุกชนิด ล้วนเป็นของทิพย์ แต่โดยธรรมาธิษฐาน หมายถึง ความรู้สึกสำคัญมั่นหมายที่เกิดขึ้นมาในจิตใจ ซึ่งเป็นความรู้สึกที่หลากหลายมากมาย และเป็นเหตุออกไปแบ่งแยกสิ่งภายนอกด้วย ที่แท้เป็นเพียงมายาของความปรุงแต่ง. (๒๕ ก. ค.๖๒)