#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
วันพระ แรม ๘ ค่ำเดือน ๑๒
สัปปุริสธรรม ๗ หมายถึง ธรรมของสัตบุรุษ ธรรมที่ทำให้เป็นสัตบุรุษ คุณสมบัติของคนดี ธรรมของคนดี มีดังนี้
๑.ธัมมัญญุตา คือ รู้จักเหตุ
๒.อัตถัญญุตา คือ รู้จักผล
๓.อัตตัญญุตา คือ รู้จักตน
๔.มัตตัญญุตา คือ รู้จักประมาณ
๕.กาลัญญุตา คือ รู้จักกาล
๖.ปริสัญญุตา คือ รู้จักชุมชน
๗.ปุคคลปโรปรัญญุตา คือ รู้จักบุคคล
ในวันนี้จะขอกล่าวเพียงแค่ "มัตตัญญุตา คือ รู้จักประมาณ"
มัตตัญญุตา หมายถึง ความเป็นผู้รู้จักประมาณทำอะไรให้พอดีตามกำลัง ทั้งรู้จักประมาณในการหา รู้จักประมาณในการรับและขณะใช้สอยบริโภค เพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้ การรู้จักประมาณนี้เป็นทางสายกลางที่พระพุทธเจ้าทรงสอนให้บุคคลต่างๆได้ประพฤติปฏิบัติกันมา ในพระสูตรพระพุทธองค์ได้กล่าวไว้คือการประมาณในปัจจัย ๔ คือ อาหาร ยารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย
เหตุปัจจัยที่ทำให้เป็นผู้รู้ประมาณ คือ ความสันโดษ หมายถึง ความยินดีในของของตน ยินดีในสิ่งที่มีอยู่ ยินดีโดยชอบธรรม ไม่แสวงหาในทางที่ผิด, ความสันโดษ เป็นมงคลประการหนึ่งในมงคล ๓๘ ประการ เป็นคุณธรรมที่เป็นไปเพื่อความเจริญ เป็นไปเพื่อขัดเกลาอกุศลธรรมในชีวิตประจำวัน ค่อย ๆ ขัดเกลาความติดข้อง
ความสันโดษยังจำแนกออกเป็น ๓ ประเภท คือ
~ยินดีตามที่ได้มา ไม่ว่าจะได้อะไร ก็ยินดีในสิ่งนั้น ไม่เดือดร้อน
~ยินดีตามกำลัง ถ้าได้ในสิ่งที่ไม่เหมาะกับความเป็นไปของตนเอง ก็สามารถที่จะแลกเปลี่ยนกับผู้อื่น แล้วใช้สอยสิ่งนั้น
~ ยินดีตามสมควร เมื่อได้สิ่งใดมาแล้ว เห็นว่าสิ่งใดจะเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น ที่เหมาะควร ก็สละให้แก่ผู้อื่น
เหตุสำคัญที่จะเกื้อกูลต่อความเป็นผู้สันโดษ ก็คือ การฟังธรรมศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เมื่อปัญญาเจริญขึ้นทำให้เป็นผู้เห็นประโยชน์ของการขัดเกลากิเลส และเกื้อกูลให้เป็นผู้สันโดษได้ ขัดเกลาโลภะ ความติดข้องต้องการ