#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ผู้รู้แจ้งคงนิ่งและเงียบ#!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๔๖, หน้า ๘๕; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ผู้ถือลัทธิผิด ๆ เช่นนั้น ย่อมยินดีในการทวีความคิดปรุงแต่ง""
ที่ท่านกล่าวว่า "ผู้ถือลัทธิผิด ๆ" หมายถึง ผู้ที่ยึดมั่นถือมั่นอยู่ในความคิดที่เป็นคู่ ๆ (คติทวินิยม) โดยเฉพาะความคิดที่ว่า "มีบุคคลที่ยังโง่หลงอยู่และบุคคลที่ตรัสรู้แล้ว" การมีนิสัยชอบคิดในลักษณะแบ่งแยกเช่นนี้ เป็นการสร้างความเคยชินของความคิดปรุงแต่ง เรียกว่า อนุสัย;
ถ้าชินให้เกิดราคะและโลภะ เรียกว่า ราคานุสัย, ถ้าชินให้เกิดโทสะและโกธะ เรียกว่า ปฏิฆานุสัย, ถ้าชินให้เกิดโมหะและอวิชชาเอง เรียกว่า อวิชชานุสัย; ท่านจึงกล่าวในทำนองว่า ผู้ที่ยึดถืออยู่กับลัทธิประเภทอย่างนี้ ย่อมยินดีเพลิดเพลินในการทวีความคิดปรุงแต่งยิ่ง ๆ ขึ้นไป.
##ประโยคที่ ๒ ""แต่พระโพธิสัตว์ยังคงนิ่งเงียบอยู่ในท่ามกลางฝูงชนจำนวนนี้ทั้งหมด""
คำว่า พระโพธิสัตว์ในความหมายของท่านฮวงโป หมายถึง ผู้ที่เห็นแจ้งอยู่กับจิตหนึ่ง เป็นผู้ปราศจากความคิดปรุงแต่งด้วยประการทั้งปวง ท่านใช้คำว่า พระโพธิสัตว์แห่งอนันตภาวะ ซึ่งแปลโดยความหมายว่า ผู้ที่เห็นแจ้งต่อสภาวะแห่งความไม่มีที่สิ้นสุด
เป็นจิตที่ว่างอย่างไร้ขอบเขตจำกัด หมายถึง จิตว่าง (สุญญตา) นั่นเอง; คำว่า "จิตว่าง" กับคำว่า "นิพพาน" ก็คือ สิ่งเดียวกัน มีบาลีว่า นิพพานัง ปะระมัง สุญญัง ซึ่งแปลว่า นิพพานคือ ว่างอย่างยิ่ง สภาวะที่ว่างอย่างไม่มีขอบเขตจริง ๆ นั่นแหละคือ พระนิพพาน. (๔ ธ. ค.๖๒)