#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
#มหาสมุทรแห่งญาณ#
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๕๑, หน้า ๘๗; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""พวกเธออย่าขืนไปคิดว่า อาจจะมีส่วนอื่น ๆ ซึ่งอยู่นอกออกไปจากมหาศูนยตานี้ การดันทุรังไปเช่นนั้น จะนำพวกเธอไปสู่การคิดแบ่งแยกสิ่งต่าง ๆ เป็นพวก ๆ โดยไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงได้เลย""
คำว่า มหาศูนยตา แปลว่า ความว่างอันใหญ่หลวง หรือที่ท่านฮวงโปเน้นอยู่บ่อย ๆ ก็คือ จิตหนึ่ง นั่นเอง ซึ่งเป็นสภาวะที่ปราศจากความปรุงแต่งโดยสิ้นเชิง; ท่านกล่าวเตือนไว้ในทำนองว่า อย่าขืนไปคิดว่า อาจมีส่วนอื่น ๆ นอกออกไปจากมหาศูนยตานี้ เช่น...
ที่บางคนมักจะให้ความสำคัญ คือ เรื่องสวรรค์หลังตาย มีสวรรค์เป็นสิ่งสูงสุด จะทำอะไรก็เพื่อสวรรค์ ถ้าอย่างนี้ เรียกว่า ออกไปสู่การคิดแบ่งแยก เพราะสวรรค์คู่กับนรก; เป้าหมายของชาวพุทธ หมายถึง พระนิพพาน หรือที่เรียกว่า มหาศูนยตา.
##ประโยคที่ ๒ ""ฉะนั้น จึงมีคำจารึกไว้ว่า "ภาวะแห่งความสมบูรณ์นั้น คือ มหาสมุทรแห่งญาณ, ส่วนสังสารวัฏนั้น คือ ความสับสนที่หมุนเชี่ยวอยู่"""
สภาวะแห่งความสมบูรณ์ กล่าวคือ ความว่างอันใหญ่หลวง (มหาศูนยตา) ท่านเปรียบด้วยมหาสมุทร แสดงถึงความกว้างใหญ่ไพศาลและลุ่มลึก ใช้คำว่า มหาสมุทรแห่งญาณ หมายความว่า เป็นความว่างอันใหญ่หลวงที่ประกอบอยู่ด้วยความรู้ (ญาณ);
นอกเหนือไปจากภาวะแห่งความสมบูรณ์นี้ เรียกว่า สังสารวัฏ คือ ความคิดปรุงแต่งสับสนฟุ้งซ่านที่หมุนไหลเชี่ยวดั่งสายน้ำที่พุ่งแรง; มหาสมุทรแห่งญาณ ก็คือ จิตว่าง, สังสารวัฏที่หมุนไหลเชี่ยว ก็คือ จิตวุ่น; จิตวุ่นปิดบังจิตว่าง เมื่อปราศจากจิตวุ่น จิตว่างก็แจ่มแจ้งออกมา. (๑๗ ม. ค.๖๓)