#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##คิดด้วยปัญญา คือมโนกิริยา.
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๒๗๔, หน้า ๙๖; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""วิธีที่จะเข้าถึงจิตหนึ่งนี้ ให้ได้จริง ๆ นั้น เรียกว่า ปากทางแห่งความนิ่งเงียบเหนือกรรมทั้งปวง""
สิ่งที่เรียกว่า จิตหนึ่ง ก็คือ ความว่าง (สุญญตา) ซึ่งเป็นสภาวะที่ปราศจากความคิดปรุงแต่ง (อสังขตธรรม) ด้วยประการทั้งปวง ผู้ที่ยังไม่เห็นแจ้งจิตหนึ่ง ยังไม่ตระหนักรู้ต่อความว่าง ก็เพราะถูกความคิดปรุงแต่งปิดกั้นไว้ ท่านฮวงโปได้แนะนำว่า วิธีที่จะเข้าถึงจิตหนึ่งนี้ ให้ได้จริง ๆ นั้น เรียกว่า ปากทางแห่งความนิ่งเงียบเหนือกรรมทั้งปวง.
ปากทางแห่งความนิ่งเงียบ ก็คือ ภาวะที่ปราศจากความปรุงแต่ง หยุดความคิดปรุงแต่ง สลัดความยึดมั่นถือมั่นให้หมดสิ้น เปิดทางให้โล่ง เมื่อไม่มีสิ่งปิดบังกีดขวาง นั่นคือ ทางแห่งความนิ่งเงียบ ว่างจากผู้กระทำ ว่างจากการกระทำ และว่างจากสิ่งที่ถูกกระทำ เพราะคำว่า ผู้กระทำ การกระทำ และสิ่งที่ถูกกระทำ เป็นเพียงมายาของความคิดปรุงแต่งเท่านั้น.
##ประโยคที่ ๒ ""ถ้าพวกเธออยากจะเข้าใจ ก็จงรู้ไว้ว่า ความรู้ประจักษ์ต่อสิ่ง ๆ นี้ โดยฉับพลันนั้น จะมีมาต่อเมื่อจิตถูกชำระชะล้างแล้วอย่างสิ้นเชิง จากใยยุ่งของมโนกรรมที่เป็นความคิดปรุงแต่ง และที่แบ่งแยกสิ่งทั้งปวงเป็นพวก ๆ คู่ ๆ ตามแบบคติทวินิยมเท่านั้น""
ท่านย้ำว่า การที่จะมีความรู้อย่างประจักษ์แจ้งต่อจิตหนึ่งโดยฉับพลัน หรือที่เรียกว่า ซาโตรินั้น ต้องชำระชะล้างใยยุ่งของมโนกรรมแห่งความคิดปรุงแต่งให้หมดสิ้น; ข้อความในประโยคนี้ ท่านเน้นไปที่ "มโนกรรม" ไม่ได้กล่าวถึง กายกรรมและวจีกรรม.
เพราะว่า ส่วนที่เป็นกายกรรมกับวจีกรรมนั้น อยู่ในลักษณะเป็นปลายเหตุ สิ่งที่เรียกว่า กายกรรม วจีกรรม เป็นธรรมชาติที่หลั่งไหลออกมาจากมโนกรรม ก็คือ ความคิดปรุงแต่ง ซึ่งเป็นความคิดที่ประกอบด้วยอวิชชา; เมื่อใด จิตว่างจากความคิดปรุงแต่ง เมื่อนั้น ย่อมเห็นแจ้งต่อสภาวะของจิตหนึ่ง. (๑๖ ธ. ค.๖๓)