#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##ทำงานด้วยจิตว่าง#!!!.
##คำสอนของท่านเว่ยหล่าง, อยู่ในหมวดที่ ๑๐, หน้า ๑๓๖; จะนำมาเขียนสัก ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ถ้าจิตของใครถูกพันธนาการไว้ด้วยปรากฏการณ์ที่เป็นความลวงแล้ว จะไปหาความจริงแท้ได้ที่ไหน ในเมื่อปรากฏการณ์ทั้งหลายไม่ใช่ความจริงแท้""
คำว่า ปรากฏการณ์ ในพจนานุกรมไทยแปลไว้ว่า การสำแดงออกมาให้เห็น หมายถึง สิ่งที่ปรุงแต่ง (สังขตธรรม) ทั้งหลายทั้งปวง เช่น อายตนะภายในหก ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์; ขันธ์ห้า ได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ; กิเลสทั้งหลาย เช่น รัก โกรธ เกลียด กลัว ตื่นเต้น วิตกกังวล อาลัยอาวรณ์ หึง หวง เป็นต้น เหล่านี้ล้วนเป็นปรากฏการณ์แห่งความลวง คนทั่วไปมักจะเข้าไปหลงใหลมัวเมา ส่วนความจริงแท้ ก็คือ ความว่าง ซึ่งเป็นสภาวะที่ปราศจากความปรุงแต่ง (อสังขตธรรม).
##ประโยคที่ ๒ ""สัตว์ทั้งหลายย่อมเคลื่อนไหว วัตถุทั้งปวงย่อมหยุดนิ่ง ใครฝึกตนให้เป็นผู้ไร้ความเคลื่อนไหว ย่อมไม่ได้ประโยชน์อะไร นอกจากทำตนให้แน่นิ่งอย่างวัตถุ""
ท่านชี้ให้เห็นถึงความจริงของธรรมชาติว่า สิ่งมีชีวิตต้องมีการเคลื่อนไหว ส่วนวัตถุต่าง ๆ ที่ไม่มีชีวิตต้องอยู่นิ่ง และท่านก็กล่าวว่า การฝึกตนเองให้อยู่นิ่งอย่างวัตถุที่ไม่มีชีวิต ไม่มีประโยชน์อะไร แต่กลับเป็นโทษเสียอีก; การปฏิบัติธรรมที่แท้จริงและถูกต้อง ก็คือ ร่างกายเคลื่อนไหว แต่จิตใจว่าง (สุญญตา) ดังคำกลอนของท่านอาจารย์พุทธทาสที่ว่า "จงทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง ยกผลงานให้ความว่างทุกอย่างสิ้น กินอาหารของความว่างอย่างพระกิน ตายเสร็จสิ้นแล้วในตัวแต่หัวที". (๑๕ ม. ค.๖๔)