#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##สัจจะของเซน#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๓๓๘, หน้า ๑๑๙; จะขอแบ่งออกเป็น ๒ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""การเกิดความรู้สึกซึมซาบได้ในเวลาชั่วพริบตาเดียวว่า ผู้กระทำและสิ่งที่ถูกกระทำ เป็นของสิ่งเดียวกัน""
คำว่า ผู้กระทำและสิ่งที่ถูกกระทำ ก็คือ มายาของความคิดปรุงแต่ง ทั้งผู้กระทำและสิ่งที่ถูกกระทำ มิได้มีตัวตนอยู่จริง ที่พระพุทธองค์ตรัสว่า อนัตตานั่นเอง ท่านฮวงโปได้ชี้ให้เห็นว่า ทั้งผู้กระทำและสิ่งที่ถูกกระทำ ล้วนเป็นของสิ่งเดียวกัน ก็คือ เป็นความคิดปรุงแต่งเหมือนกัน
มีบางคนใช้คำว่า ผู้รู้และสิ่งที่ถูกรู้ ผู้รู้นั่นแหละเรียกว่า ผู้กระทำ สิ่งที่ถูกรู้ ก็คือ สิ่งที่ถูกกระทำ เช่น การระลึกรู้ต่อความคิด สติที่ระลึกรู้ความคิด เรียกว่า ผู้รู้หรือผู้กระทำ ส่วนภาวะของความคิด คือ สิ่งที่ถูกรู้หรือสิ่งที่ถูกกระทำ แต่ทั้งสองอย่างดังกล่าว คือ มายาของความคิด.
##ประโยคที่ ๒ ""นั่นแหละจะนำไปสู่ความเข้าใจอันลึกซึ้งและลึกลับเหนือคำพูด และโดยความเข้าใจอันนี้เอง พวกเธอจะลืมตาต่อสัจจะของเซน""
ท่านชี้ให้เห็นว่า การเห็นแจ้งอย่างประจักษ์ว่า ทั้งผู้กระทำและสิ่งที่ถูกกระทำนั้น เป็นสิ่งเดียวกัน การมองเห็นอย่างนี้แหละ จะนำไปสู่ความเข้าใจอันลึกซึ้ง กล่าวคือ สภาวะแห่งจิตหนึ่ง ซึ่งเป็นธรรมชาติที่อยู่เหนือคำพูด
สัจธรรมที่แท้จริง ต้องหุบปากเงียบ นั่นแหละคือความหมายที่พระพุทธองค์ตรัสว่า ปัจจัตตัง เป็นธรรมชาติที่รู้ได้เฉพาะผู้ที่เข้าถึง เป็นสิ่งที่อยู่เหนือการอุปมา อยู่เหนือการบัญญัติ; จิตหนึ่ง คือ สัจจะของเซน ผู้เห็นแจ้งจิตหนึ่ง คือ ผู้ลืมตาต่อสัจจะของเซน. (๑๓ ม. ค.๖๕)