#สัจจะไร้สิ่งคู่.
#คัมภีร์ เต๋า เต๋อ จิง.
##เหนือการตีค่า#!!!
##คำสอนท่านฮวงโป, ตอนที่ ๓๔๓, หน้า ๑๒๐; จะขอแบ่งออกเป็น ๔ ประโยค ดังนี้ :-
##ประโยคที่ ๑ ""ความว่างนั้น เป็นสิ่งที่สิงซึมอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง เป็นความงามที่ไร้ตำหนิ""
ความว่าง หมายถึง จิตหนึ่งหรือจิตเดิมแท้ ท่านได้ชี้ให้เห็นว่า เป็นสภาวะที่สิงซึมอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง ปุถุชนมักจะเข้าใจว่า จิตว่างอยู่ภายใน แต่ที่จริงจิตว่างมิได้อยู่ภายใน คำว่า "นอก" คำว่า "ใน" เป็นเพียงความคิด ดังนั้นสภาวะที่ว่างจากความคิดว่า มีนอก มีใน นั่นแหละคือ สัจธรรมแท้.
##ประโยคที่ ๒ ""เป็นสิ่งซึ่งมีอยู่ได้โดยตัวมันเอง และเป็นสิ่งสูงสุดที่ไม่มีอะไรสร้างขึ้น""
จิตหนึ่งเป็นธรรมชาติที่สมบูรณ์อยู่ในภาวะของจิตหนึ่งเอง โดยที่ไม่ต้องอาศัยสิ่งอื่นมาเสริมเติมแต่ง เพราะว่า จิตหนึ่งเป็นอสังขตธรรม คือ สภาวะที่ปราศจากความปรุงแต่งด้วยประการทั้งปวง ท่านจึงกล่าวว่า เป็นสิ่งสูงสุดที่ไม่มีอะไรสร้างขึ้น เป็นภาวะที่ไม่เกิด ไม่ดับ.
##ประโยคที่ ๓ ""เมื่อเป็นดังนั้นแล้ว มันจะเกิดเป็นปัญหาที่จะต้องถกเถียงกันขึ้นได้อย่างไรในข้อที่ว่า พระพุทธเจ้าที่แท้ไม่มีปาก และมิได้ประกาศธรรมใด ๆ เลย""
พระพุทธเจ้าที่แท้ หมายถึง พุทธภาวะ ก็หมายถึง ความว่าง ดังนั้นจิตหนึ่งกับพุทธภาวะ คือ สิ่งเดียวกัน พุทธะแท้ไม่มีปาก สัจธรรมแท้ไร้คำพูด การประกาศธรรมที่แท้ ก็คือ การไม่ประกาศธรรมใด ๆ.
##ประโยคที่ ๔ ""และว่า การได้ยินที่แท้นั้น ไม่ต้องการหู เพราะว่าใครหนอ อาจได้ยินมันได้? โอ มันเป็นเพชรพลอยที่อยู่เหนือการตีค่าทั้งปวงเสียจริง ๆ!""
เสียงแห่งสุญญตา เสียงแห่งความว่าง เสียงแห่งความสงบ เสียงแห่งความเป็นพุทธะ เป็นเสียงที่ไร้เสียง เป็นเสียงแห่งความไม่ปรุงแต่ง...ท่านจึงกล่าวว่า เป็นเพชรพลอยที่อยู่เหนือการตีค่าทั้งปวงเสียจริง ๆ. (๔ ก. พ.๖๕)