๒ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๑

กิจกรรมเข้าวัดวันอาทิตย์ใกล้ชิดพระพุทธศาสนา

ธรรมเทศนาโดย พระอาจารย์ฉัตรชัย กิตติญาโญ

เข้าวัดฝึกหัดปฏิบัติจิตรักษาใจ ให้มีสติรู้เท่าทันโลก รู้เท่าทันชีวิต ไม่ให้จิตใจซัดส่ายไปกับอารมณ์ รู้ว่าอะไรเป็นอะไร รู้ว่าอะไรที่ผิดที่วุ่นวายไม่รู้สึกตัว ทำให้ขาดสติตกอยู่ในความหลง ทำให้ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อะไรเป็นประโยชน์ไม่เป็นประโยชน์

ชีวิตของเรานั้นประกอบด้วยกายและจิต(รูป~นาม) น้อยคนนักที่จะเข้าไปทำความรู้จักภายในจิตใจของตน

จิตนี้เป็นประภัสสร คือ สว่าง สะอาด บริสุทธิ์อยู่ก่อน จิตใจเรานี้เผลอด้วยสติ ทำให้กิเลสจรเข้ามาทำให้เกิดความเศร้าหมองด้วยอุปกิเลสที่เข้ามาครอบงำ ด้วยความโลภ ความโกรธ ความหลง เพราะเราแยกไม่ออกไม่มีเข้าใจตามความเป็นจริง

อุปกิเลส คือสิ่งสกปรกที่เข้ามา คือความโลภ ความโกรธ ความหลงหรือความไม่รู้(อวิชชา)

ความโลภ คือ ความอยากเพ่งอยากได้ของคนอื่น เป็นความอยากได้ที่ไม่สมควรจะได้ สามารถแก้ได้ด้วยการสละออก คือ ให้ทาน รู้จักแบ่งปันเสียสละให้กับผู้อื่น

ความโกรธ คือพยาบาท การมุ่งร้ายผู้อื่น ไม่อยากให้เขาได้ดีมีความสุข มีอาการหงุดไม่พอใจ การลดความพยาบาท คือการแผ่เมตตาให้มีเกิดขึ้นในจิตใจ